48 weken in een jaar

En hoog tijd voor een report vanuit Lome. Het regenseizoen is begonnen en de mais is gezaaid zodat over 3 maanden er voor de rest van het jaar 'pate' mee gemaakt kan worden!

De studenten in de groepjes zijn hard aan het werk om hun bedrijfsplan af te schrijven. Dat wil zeggen of de laatste dag dingen op papier knallen (t blijven studenten:)). De plannen die ze schrijven worden dan beoordeeld door een 4tal mensen uit het bedrijfsleven van Togo. Ideeen zijn niet erg verassend, van internetdafe tot tomaten verbouwen, maar de uitvoering is des te interessanter: beginnen met 20 werknemers en een auto voor een ieder van die werknemers, en daar dan een lening voor vragen, computers uit EU die splinternieuw maar 100 euro kosten, het jaar dat maar 48 weken telt. Dat laatste zou nog niet eens zo’n slecht idée zijn om alle middagdutjes te compenseren. Al met al hebben we ze wel iets bij kunnen brengen, en zo willen velen ook in Aiesec om hetzelfde volgend jaar te organiseren, en Aiesec is natuurlijk heel leuk…en door deel te nemen aan YES, we can make a diffrence (zie foto tshirt)

Dan ons eigen product, de BOULEHOLLANDAIS: onze oliebol. Mensen vinden het hier erg lekker, Ondanks dat ons marktonderzoek gestaakt is bij de prijs van een rozijn, was dit tijdens de lessen was een erg goed voorbeeld. Pitchi power, Isi, Œufs du lait en poudre, een barbeque en houtskool : koken maar !

Zoals beloofd een klein verslag van ons reisje op de dag voor ons volgende reisje: Oranjefeest in ACCRA en daarna reis naar het noorden van TOGO!Kpalime; de bergen. Narcisse (die jongen van dat snottige papje in het begin) heeft ons uitgenodigd om bij de studievriend van zijn pa, die ook weer de broer van een moeder van een jongen uit ons groepje was. Eens te meer bleek weer hoe gastvrij togolesen zijn. Maman heeft twee dagen voor ons zitten te koken, en de kinders hebben twee nachten op de bank geslapen opdat wij in hun bed konden slapen. Hans had zich de eerste ochtend de waterput toegeeigend, driftig waterschappend voor WC, douche en afwas, wat Justus en ik dan fijn op konden maken. Narcisse bekommerde zich vooral om de thee voor ons, en hij snapte niet dat we er alle drie geen melk in wilden. Logisch achteraf, toen bleek dat thee een verzamelnaam is voor alles wat warm gedronken wordt, dus ook chcoladeMELK.

Vermoeiend waren de controleposten, hoewel ze allemaal in een goede bui moesten er toch de nodige 1000tjes uitgedeeld worden (en als ik de consult mag geloven is Togo nogde minst corrupte in Afrika). 'Voor deze ene keer' mochten we de toppen van de bergen die we beklommen dan toch bekijken. Van een wacht mochten we zelfs in het huis van de president kijken! Kleine deceptie toen we na betaling ontdenkten dat de residentie in 1989 voor het laatst was bezocht door de president wat ook de door muizen aangvreten banken, ingestorte plafonds en schimmel verklaarde. Maar wel de toilet waar de president met zijn presidentiele billen op heeft gezeten gezien. Dat kan natuurlijk niet iedereen zeggen. Toppunt, letterlijk en figuurlijk waren de Antennes van Moov En Togocel, de enige twee telefonieproviders in Togo, die boven op de Mt Agou stonden. We mochten zelfs in de meterkast een kijkje nemen. Narcisse was in ieder geval erg onder de indruk van deze antennes. Het uitzicht op de berg was super. Het liefst zou ik er en picknick hebben gehouden, maar opeens kwam de burgemeester van Agou naar de top, en tsja, we hadden natuurlijk geen authorisatie om op deze berg te rijden. Narcisse werd angstig en we moesten snel weg.

Ondanks de geweldige gids en een enorm lief en gastvrij gezin, gaan we op onze volgende reis de uitdaging aan: zonder togolees op stap, drie kaaskoppen bijelkaar!! En ja, we zullen extra voorzichtig zijn. We gaan eerst koninignnedag vieren in Accra en dan naar het noorden van Togo, Dapaong en langzaam weer terug naar het zuiden!

groetjes,
Esaneau, laters