Aiesecte

En daar zitten we weer, Hans en ik naast elkaar ijverig ons berichtje te typen. Een bijzondere week; een uistapje naar een dorp, een internationaalcongres in Ghana, en een barre lijdensweg naar de top van Mnt Adaklu!

Maar allereerst ons eigen forum. Vorige week was de grote kick off van het jonge ondernemersproject YES, in de vorm van een seminar voor 150 personen. Met een dag vol sprekers over financiering, regulering en ervaringen, worden jongeren ge,otiveerd om hun eigen bedrjfje op te starten. Hans en ik hoopten ergens dat deze dag een grote teleurstelling voor de organisatie zou zijn, zodat we onze oerhollandse 'zie-je-wel, we-hadden-het- toch-gezegd' erin kunnen gooien.
Zie je wel dat:
-je met 300 flyers geen 150 mensen kunt vinden
-20 kaartjes verkocht en nog drie dagen te gaan: 'pas de problem, ca va aller'
-Je geen congres kunt organiseren 2 weken van tevoren.
-60 euro zelfs hier niet genoeg is om 150 mensen te kunnen laten lunchen.
-Als je sprekers niet vastlegd ze ook niet komen.
-Je geen betalingen kunt doen voordat er geld binnen is gekomen
Maar "helaas"; 1-0 voor Togo, het forum was een succes, er waren 119 deelnemers (waar ze die vandaan getoverd hebben?) en die sprekers die er wel waren hebben ieder 1,5 uur gepraat ipv 20 minuten. Mooi was wel de weledele meneer nationaal directeur van de werkgelegenheidspolitiek zich een klein uurtje na aanvang meldde, wat ertoe leidde dat Hans en ik de zaal hebben moeten vermaken. Het wilhelmus sloeg niet echt aan, en van altijd-is- kortjakje-ziek werden de deelnemers ook niet warmer (dan het al was). Inmiddels hebben we een betere introductie in Hollandse cultuur gevonden: Ik heb een toet-toet-toeter op m'n waterscooter, daarmee toet-toet-toeter ik naar jou! Dit wordt hier in Afrika dan iets als: hedda tuw-tuw-tuwte iwe wadaasgouhde, ame touw-tuw-tuwde i nayou!

Om van al deze tumult bij te komen gingen we naar een huis in Ghana. Dit betonnen blok, midden in een schattig kleihuizen dorpje bleek het tweede huis van Sam en familie!

Dan het congres: Een congres over leiderschap en development. Althans, zo leek het. Aldaar bleken we in één groot Aiesec drill kamp beland. Een paar van de zinnen die erin gestampt zijn: Aiesec is there for you to, Aiesec makes you grow. You need Aiesec to realise you dream. We are all leaders and we can grow if we contribute to Aiesec. Think anout what you want to achieve in your Aiesec life. Yes I will bring Africa to the next level. Do it the Aiesec way. I have met so many new friends this week. I will miss you all, it was such an awesome experience, WHAAAAAAAAAH STOP!
Nu wil ik niet ontkennen dat Aiesec geen goede dingen doet; maar dit lijkt wel een sekte. Dus Aieseccers onder ons, verklaar je nader. Gelukkig konden we ertussenuit sneeken en een van de bergen in de buurt beklimmen. Eerst werden we genept door de taxi, toen geen gids, vervolgend geen telefoon om de gids in het andere dorp te bellen; maar wat een voldoening uiteindelijk bovenaan de top, toen we twee stoere jagers met een wasbeer troffen, die ons sinaasappels uit de bomen te eten gaven! Ook een succes waren de dansjes van iedere nationaliteit aan het begin van de dag, zeker een aanbeveling voor vergaderingen bij Sara Lee, zie Leon al aftrappen met de stoelendans:-)

Een toppunt was de thuiskomst! Wat een blijheid. De hele familie omhelste iedereen, dikke knuffels, lachen, whiskey en bier moest gedronken worden. Sera's enthousiasme is er niets bij.

Morgen zal het onderwijs van de eerste studenten moeten beginnen, maar omdat er ipv 30 inschrijvingen maar 10 waren is het programma helemaal verplaatst naar volgende week, in de hoop dat mensen hun paasvakantie opofferen om zich in te schrijven (ja logica?). Lijkt toch nog een kansje op 1-1...ca va aller, ZIE-JE-WEL.